Dişlerin kenetlenmesine katkıda bulunan bütün parçalar diş tutma aparatına (parodontiyum) aittir. Bunun haricinde parodontiyumun yapısı, kuvvetli bir ısırma esnasında 80 kg ağırlığa kadar uygun olarak dişlere tesir eden kuvvetin gevşemesinde etkileyici olur. Diş kökleri diş yuvalarında (alveol) bulunur. Diş yuvalarını içeren üst çene, daha doğrusu alt çene kemiği bölümü, alveol kemiği olarak tanımlanır. Dişlerin alveolenlerde tutturulduğu ve diş tutma aparatını teşkil eden doku kısımları şunlardır:

• Alveol kemiği (Processus alveolaris),
• Kök sementi (Sementum),
• Kök cildi (Desmodont veya Parodontiyum),
• Diş eti (Gingiva)

Kök sementi, diş kökünü diş boynundan itibaren kök ucuna kadar kaplar. Kök sementinde alveol kemiğine doğru çeken kök cildi lifleri büyür. Bu surette öncelikle dişi yuvasında kenetlemeye yarar.

Bağ dokusu lifleri kök cildinin ana unsurlarıdır. Bunlar alveollerin kemiğini dişin kök sementi ile birleştirir. Bu lifler alveol duvarının bütün kemik tabakasına ışınlar gibi girer. Yani münferit dişler alveol kemiği ile birleşerek büyümemiştir, bilakis alveol kemiğinde bağ dokusu lifleri ile asılı bir şekilde tutturulmuştur. Bu surette ısırma ve çiğneme esnasında yük basıncı, çekme gerilimine dönüştürülmüştür.

Bağ dokusu liflerinin yanı sıra kök cildi kalın bir kan damarı ağı içermektedir, bir taraftan kök sementi hücreleri ve kök cildi bağ dokusu hücreleri beslenir, diğer taraftan ise kan damarları çiğneme basıncını sindirir. Bunun dışında kök cildinde sinir lifleri bulunur, bu liftler dişlerin basınç ve dokunma hislerini sağlar. Dişlere ait kemik yuvaları (alveol), çenenin alveol kemiğinde bulunur. Kemik, kök çimentosu ve mine arasındaki sınırın 1-2 mm alt tarafında sağlıklı bir diş tutma aparatında başlar.