Fluor należy do pierwiastków śladowych. Stanowi element szlaków metabolicznych w organizmach roślinnych i zwierzęcych, a tym samym i ludzkich. Przyjmowanie fluoru zapobiega występowaniu próchnicy. Działanie to opiera się na trzech mechanizmach:

• wpływ na demineralizację oraz remineralizację powierzchni zęba,
• zwiększenie odporności tkanek zęba na kwasy,
• działanie przeciwbakteryjne poprzez zahamowanie przemiany materii u bakterii zasiedlających płytkę nazębną.

W trakcie rozwoju zęba, przed jego wyrżnięciem, fluor odkłada się w szkliwie. W zapobieganiu próchnicy bardzo ważne jest, aby przez całe życie na powierzchni zęba utrzymywało się niewielkie stężenie fluoru. W naszym pożywieniu znajdują się niewielkie ilości fluoru. W zależności od nawyków żywieniowych wraz z pożywieniem przyjmujemy od 0,2 do 0,5 mg fluoru. Zastosowanie fluorków do zahamowania rozwoju próchnicy odbywa się na różne sposoby:

• systemowo: poprzez wodę pitną, sól kuchenną, tabletki z fluorem,
• miejscowo: z pastą do zębów, żelami, lakami, płukankami, tabletkami do ssania z fluorem.

Ponieważ przeciwpróchnicowe działanie fluorków ma miejsce przede wszystkim przy bezpośrednim kontakcie z tkankami zęba, największą wagę należy przywiązywać do miejscowej fluoryzacji zębów.

Fluor należy do pierwiastków śladowych. Stanowi element szlaków metabolicznych w organizmach roślinnych i zwierzęcych, a tym samym i ludzkich. Przyjmowanie fluoru zapobiega występowaniu próchnicy. Działanie to opiera się na trzech mechanizmach:

• wpływ na demineralizację oraz remineralizację powierzchni zęba,
• zwiększenie odporności tkanek zęba na kwasy,
• działanie przeciwbakteryjne poprzez zahamowanie przemiany materii u bakterii zasiedlających płytkę nazębną.

W trakcie rozwoju zęba, przed jego wyrżnięciem, fluor odkłada się w szkliwie. W zapobieganiu próchnicy bardzo ważne jest, aby przez całe życie na powierzchni zęba utrzymywało się niewielkie stężenie fluoru. W naszym pożywieniu znajdują się niewielkie ilości fluoru. W zależności od nawyków żywieniowych wraz z pożywieniem przyjmujemy od 0,2 do 0,5 mg fluoru. Zastosowanie fluorków do zahamowania rozwoju próchnicy odbywa się na różne sposoby:

• systemowo: poprzez wodę pitną, sól kuchenną, tabletki z fluorem,
• miejscowo: z pastą do zębów, żelami, lakami, płukankami, tabletkami do ssania z fluorem.

Ponieważ przeciwpróchnicowe działanie fluorków ma miejsce przede wszystkim przy bezpośrednim kontakcie z tkankami zęba, największą wagę należy przywiązywać do miejscowej fluoryzacji zębów.

Fluor należy do pierwiastków śladowych. Stanowi element szlaków metabolicznych w organizmach roślinnych i zwierzęcych, a tym samym i ludzkich. Przyjmowanie fluoru zapobiega występowaniu próchnicy. Działanie to opiera się na trzech mechanizmach:

• wpływ na demineralizację oraz remineralizację powierzchni zęba,
• zwiększenie odporności tkanek zęba na kwasy,
• działanie przeciwbakteryjne poprzez zahamowanie przemiany materii u bakterii zasiedlających płytkę nazębną.

W trakcie rozwoju zęba, przed jego wyrżnięciem, fluor odkłada się w szkliwie. W zapobieganiu próchnicy bardzo ważne jest, aby przez całe życie na powierzchni zęba utrzymywało się niewielkie stężenie fluoru. W naszym pożywieniu znajdują się niewielkie ilości fluoru. W zależności od nawyków żywieniowych wraz z pożywieniem przyjmujemy od 0,2 do 0,5 mg fluoru. Zastosowanie fluorków do zahamowania rozwoju próchnicy odbywa się na różne sposoby:

• systemowo: poprzez wodę pitną, sól kuchenną, tabletki z fluorem,
• miejscowo: z pastą do zębów, żelami, lakami, płukankami, tabletkami do ssania z fluorem.

Ponieważ przeciwpróchnicowe działanie fluorków ma miejsce przede wszystkim przy bezpośrednim kontakcie z tkankami zęba, największą wagę należy przywiązywać do miejscowej fluoryzacji zębów.

Fluor należy do pierwiastków śladowych. Stanowi element szlaków metabolicznych w organizmach roślinnych i zwierzęcych, a tym samym i ludzkich. Przyjmowanie fluoru zapobiega występowaniu próchnicy. Działanie to opiera się na trzech mechanizmach:

• wpływ na demineralizację oraz remineralizację powierzchni zęba,
• zwiększenie odporności tkanek zęba na kwasy,
• działanie przeciwbakteryjne poprzez zahamowanie przemiany materii u bakterii zasiedlających płytkę nazębną.

W trakcie rozwoju zęba, przed jego wyrżnięciem, fluor odkłada się w szkliwie. W zapobieganiu próchnicy bardzo ważne jest, aby przez całe życie na powierzchni zęba utrzymywało się niewielkie stężenie fluoru. W naszym pożywieniu znajdują się niewielkie ilości fluoru. W zależności od nawyków żywieniowych wraz z pożywieniem przyjmujemy od 0,2 do 0,5 mg fluoru. Zastosowanie fluorków do zahamowania rozwoju próchnicy odbywa się na różne sposoby:

• systemowo: poprzez wodę pitną, sól kuchenną, tabletki z fluorem,
• miejscowo: z pastą do zębów, żelami, lakami, płukankami, tabletkami do ssania z fluorem.

Ponieważ przeciwpróchnicowe działanie fluorków ma miejsce przede wszystkim przy bezpośrednim kontakcie z tkankami zęba, największą wagę należy przywiązywać do miejscowej fluoryzacji zębów.