Skrót GTR oznacza „guided tissue regeneration“ (sterowaną regenerację tkanek). Pod względem technicznym jest to operacja płatowa, której celem jest odtworzenie struktur przyzębia. Po kiretażu dziąsło nie przyrasta z powrotem do oczyszczonego korzenia zęba, ponieważ po usunięciu chorobowo zmienionej wewnętrznej ściany kieszonki dochodzi do zbyt szybkiego pokrycia powierzchni rany przez komórki nabłonka. W tym czasie struktury przyzębia (ozębna, kość zębodołu, cement) nie zdążą się odtworzyć.

Można zapobiec szybkiemu wrastaniu nabłonka w głąb, wzdłuż wewnętrznej ściany kieszonki. W tym celu najpierw odwarstwiany jest płat dziąsła (błony śluzowej). Usuwa się znajdujące się głębiej złogi i tkankę ziarninową, tak jak w przypadku kiretażu otwartego. Następnie ubytek tkanek przyzębia pokrywa się resorbowalną błoną. Płat dziąsła umieszcza się z powrotem na miejscu i mocuje szwami. Pod błoną tworzy się skrzeplina. Przy normalnie przebiegającym procesie gojenia rany tworzą się nowe struktury tkanek przyzębia. Błona uniemożliwia wrastanie nabłonka do wewnątrz. Po upływie kilku miesięcy błona się rozpuszcza (w przypadku błon z materiałów resorbowalnych) lub należy ją usunąć po upływie kilku tygodni (błona z materiałów nieresorbowalnych).

Inną formą leczenia regeneracyjnego jest zastosowanie materiałów zastępczych kości. Także w tym przypadku w znieczuleniu odwarstwia się płat śluzówkowo-okostnowy i przeprowadza się kiretaż korzeni. Następnie do wnętrza ubytku kostnego wprowadza się materiał kościozastępczy i przykrywa go płatem śluzówkowo-okostnowym. Rana zamykana jest szczelnym szwem oraz opatrunkiem.

Opatrunek periodontologiczny to specjalny materiał do przykrycia rany. Chroni on dziąsło, które poddane było poważniejszym zabiegom periodontologicznym.