W przypadku bardzo głębokich kieszonek lub trudno dostępnych fragmentów korzeni kiretaż zamknięty bez kontroli wzrokowej nie przynosi efektów. Dziąsło nacina się w odpowiedni sposób przy pomocy skalpela lub elektrody wysokiej częstotliwości (HF = high frequency), po czym się je odpreparowuje. Odwarstwiony płat dziąsła jest przytrzymywany. W tym czasie przeprowadza się otwarty kiretaż powierzchni korzenia. Po dokładnym wygładzeniu korzenia i usunięciu tkanki ziarninowej płat dziąsła jest z powrotem umieszczany na miejscu i mocowany szwami.

Podobnie jak kiretaż zamknięty, kiretaż otwarty nie prowadzi do znaczącej regeneracji struktur przyzębia. Ustępują jednakże oznaki stanu zapalnego, takie jak krwawienie i zmiana koloru. Kiretaż odgrywa z tego powodu ważną rolę w chirurgicznym leczeniu przyzębia.