Stomatologia zachowawcza

Próchnica jest bakteriologiczno-chemicznym procesem, który rozpoczyna utrata substancji mineralnych z zęba – demineralizacja. Bakterie gromadzące się w miękkiej płytce nazębnej (plaque) wytwarzają jako końcowy produkt przemiany materii kwasy, które powodują uwalnianie fosforanu wapnia ze szkliwa zębów. W dalszym przebiegu próchnicy osłabione szkliwo zęba rozpada się i w ten sposób powstaje pierwszy, niewielki ubytek. Bakterie, które powodują próchnicę i wytwarzają kwasy mogą teraz demineralizować leżące głębiej tkanki zęba. W ten sposób próchnica rozprzestrzenia się ze szkliwa w głąb zębiny. Jeżeli dojdzie do głębokiej próchnicy zębiny, kwasy i substancje toksyczne (toksyny) bakterii mogą doprowadzić do zapalenia miazgi zęba (pulpitis).

W zależności od rozległości szkód wyrządzonych przez próchnicę wyróżnia się jej kilka etapów. O próchnicy początkowej (caries initialis) lub powierzchownej (caries superficialis) mówimy wtedy, gdy próchnica dotyczy wyłącznie szkliwa. Jeżeli próchnica obejmuje zębinę, mamy do czynienia w zależności od głębokości z próchnicą średnią (caries media) lub głęboką (caries profunda).